Denk niet dat sociale media vluchtig zijn. Het digitale geheugen is onuitputtelijk. Vanmiddag te gast in GAK Amsterdam voor 25 professionals verteld hoe wij quick scans uitvoeren. Altijd goede plattegronden maken, maar daar gaat het nu niet om. Een van de vragen was of duurzaamheid een rol gaat spelen in haalbaarheidstudies [ja, met mate] en of ik nog steeds vond dat herbestemmen duurzamer is dan slopen en nieuwbouw. Ook hij – Andre Verschoor – had zich vorig jaar gemengd in de DHV-discussie [u weet wel, deze]. Het werd nog even spannend omdat er ook iemand van DHV [Pieter Goverse] in de zaal bleek te zitten.
Goede discussie erna en we waren het verrassend snel eens: casco’s op pootjes van 3,5 meter hebben een grotere toekomstwaarde dan gestapelde schoenendozen van 2,60 m. Ter overtuiging nog even hard tegen het wandje van de modelwoning gestompt [gelukkig: gips, licht en demontabel dus] om te laten zien dat een beetje ‘mannetje’ van een verliefd stelletje binnen een half uurtje twee studios kan samengevoegen [liefde overwint alles].
Tijdens de borrel met Andre en Pieter nagepraat over duurzame meetmethoden. Al jaren verbaas ik me over methoden die punten geven als het management zichzelf groen vindt. Levert soms meer punten op dan een doordacht nieuw concept voor een bestaand gebouw. Wist u bijvoorbeeld dat de Groenfinanciering tot twee jaar geleden hergebruik van het casco überhaupt niet meetelde? Pieter [DHV] maakte er de kwisvraag van de dag van: hoeveel % van de totale jaaromzet geeft een organisatie als DHV uit aan mobiliteit? Leaseauto’s voor de secretaresses, strippenkaarten voor de adviseurs [kan ook andersom zijn, het was gezellig]. Ik zat 18% naast het goede antwoord.
Maar on topic: met deze blog moet ik er rekening mee houden dat mijn dochter me over een jaar of wat stom vindt omdat ik op heur tiende verjaardag zo nodig moest werken. Sorry schat. En gefeliciteerd!